ابیانه روستایی با جاذبه های گردشگری

ابیانه روستایی در بخش مرکزی شهرستان نطنز، از توابع استان اصفهان است. این روستا در دامنه کوه‌های کرکس واقع شده است. ابیانه در ارتفاع ۲۲۲۲ متری از سطح دریا واقع شده است.

طبیعت روستای ابیانه بسیار خوش آب‌وهوا و معتدل است. مردم محلی به آن ویونا هم می‌گویند. گفته می‌شود ابیانه یکی از مرتفع‌ترین مناطق مسکونی ایران است. تلفیق کویر و کوهستان در ابیانه، منظره‌ای بکر و زیبا پدید آورده است که این روستا را از سایر روستاهای ایران متفاوت می‌کند. معماری سرخ‌رنگ خانه‌های ابیانه به همراه پوشش سنتی مردم محلی، باعث شده‌اند تا سالیانه ۴۰ هزار توریست هوس سفر به این روستای بکر به سرشان بزند.

از آنجایی که ابیانه روستای مرتفع است، بهتر است فصل زمستان را برای سفر به این روستا انتخاب نکنید؛ مگر اینکه دوست داشته باشید منظره این روستای زیبا را زیر انبوه برف‌های زمستانی تماشا کنید. سعی کنید فصل گلاب‌گیری را هم برای سفر به ابیانه انتخاب نکنید. احتمالا شلوغی این روستا در فصل گلاب‌گیری شما را کلافه خواهد کرد.

چطور به روستای ابیانه برسیم؟

از مسیر جاده کاشان به اصفهان، خودتان را به جاده‌ نطنز برسانید. بعد از طی مسیر ۲۲ کیلومتری در جاده نطنز، به ابیانه خواهید رسید.

فرهنگ و پوشش مردم ابیانه

یکی از جالب‌ترین ویژگی‌های مردم ابیانه، حفظ فرهنگ و سنت‌های مخصوص به خودشان در طول سالها است. سبک زندگی مردم این روستا هنوز مثل دهه‌های قبل است و همه چیزشان، از لهجه و پوشش تا مراسم‌ و آیین‌های مناسبتی‌شان شکل سنتی خود را حفظ کرده است.

در بدو ورود به این روستا، توجهتان به خانه‌هایی جلب خواهد شد که به صورت طبقه طبقه روی هم ساخته شده‌اند. هر طبقه یک خانه است و به یک خانواده اختصاص دارد. این نوع معماری، خاص روستاهایی است که روی دامنه کوه واقع می‌شوند. مشابه این بافت را می‌توان در روستاهایی در کردستان، گیلان، کرمانشاه و آذربایجان پیدا کرد.

خانه‌های روستای ابیانه سرخ‌رنگ هستند و معماری متحدالشکلی دارند. اکثر این خانه از بیرون شکل واحدی دارند و همین شباهت، نظم زیبایی در روستا به وجود آورده است.

دومین چیزی که توجه هر گردشگر را به خود جلب می‌کند، پوشش زیبای مردم ابیانه است. پوششی که طی سالهای متمادی یک‌دست باقی مانده است. زنان روستای ابیانه دامن‌های پرچین و دولایه می‌پوشند که معمولا لایه زیرین مشکی‌رنگ و لایه بالایی رنگی‌رنگی است. اما مشخصه اصلی پوشش زنان ابیانه، چارقدهای گلدار بزرگی است که تا پایین کمر آنها را می‌پوشاند. مردان ابیانه هم پوشش مخصوص به خودشان را دارند. آنها بلوزهای بلند با شلوارهای گشاد که دبیت نام دارند می‌پوشند.

گفته می‌شود ارتباط کم مردم روستای ابیانه با شهرهای اطراف‌شان در طول تاریخ، دلیل اصلی حفظ سنت و فرهنگ دیرینه و غنی آن است. مردم روستا سعی و اهتمام زیادی در حفظ فرهنگ‌ها و سنن گذشته خود دارند و برای بقای زندگی سنتی خود تلاش بسیاری می‌کنند. تلاشی که در نوع خود بی‌نظیر و ستودنی است.

گشت و گذار در ابیانه

ابیانه آنقدر زیباست که اگر بخواهید صرفا از زیبایی ظاهری روستا لذت ببرید می‌توانید یک روز تمام خودتان را سرگرم کنید. گشت و گذار در کوچه پس کوچه‌های ابیانه و تماشای مردمی که زندگی‌شان بی‌توجه به زندگی مدرن و بی‌روح این روزها در جریان است، برای بسیاری از گردشگران لذت‌بخش‌ترین کار دنیاست.

می‌توانید در طول گردش‌تان در روستا، مردمی را ببینید که محصولات غذایی خود را به گردشگران می‌فروشند.  خشکبار، صنایع دستی، کشک و لواشک از بیشترین محصولاتی هستند که احتمالا در طول گردش‌تان به روستا به آنها برخورد خواهید کرد.

مغازه‌های کوچک که با همان ساختار سنتی کل روستا ساخته شده‌اند، درهای کوچک مغازه‌ها که گاهی بعضی‌هایشان به اندازه یک پنجره هستند و سادگی وسایل موجود در مغازه‌ها، برای ساعاتی کوتاه هم که شده، شما را از دنیای مدرن و خشک بیرون جدا خواهد کرد. لذا قدم زدن میان این همه المان سنتی و فرصت تجربه سبک زندگی مردم روستا تجربه‌ای بی‌نظیر است که احتمالا کمتر فرصت تکرار آن را خواهید داشت.

اطراف روستا و در کوچه‌باغ‌های باریک روستا که زیبایی‌شان با دیوارهای کاهگلی کوتاه  چندبرابر می‌شود، می‌توانید درختان زیادی ببینید. درختانی که در فصل بهار پر از شکوفه می‌شوند و جلوه خاصی به روستا می‌بخشند و در پاییز طوفان رنگ‌ها را به پا می‌کنند تا دل گردشگران را ببرند.

نکته جالب در مورد روستا این است که از زمانی که کارشناسان به مردم روستا اعلام کردند که دیواره کوه بیش از این طاقت ساخت بنای دیگری را ندارد، کسی در روستا ساخت‌وساز انجام نمی‌دهد و همه خانواده‌ها انبارهایشان را روی تپه نزدیک روستا بنا کرده‌اند.

جاهای دیدنی ابیانه

روستای ابیانه میزبان چندین بنای باستانی است که می‌تواند سوژه جالبی برای بازدید علاقه‌مندان به تاریخ باشد. اولین بنای معروف ابیانه، آتشکده این روستا است که روی قله کرکس بنا شده است. این آتشکده هارپاک نام دارد. این آتشکده یادگار دوره ساسانیان در این روستا است. علاوه بر آتشکده معروف، سه قلعه دیدنی هم در این روستا وجود دارد. این قلعه‌ها برای مصون نگاه داشتن روستا از شر دزدها و راهزنان ساخته شده بودند.

این قلعه‌ها هرده، یوسمون و پاله نام دارند. زیارتگاه‌های ابیانه هم بسیار دیدنی هستند. دومکان مقدس در ابیانه وجود دارند؛ امامزاده یحیی و امامزاده عیسی که از پسران امام موسی کاظم هستند. ابیانه چندین مسجد دارد که مسجد جامع از میان آنها از همه معروف‌تر است.

سوغات ابیانه

صنایع دستی مانند گلیم و گیوه از مهم‌ترین سوغات ابیانه به حساب می‌آیند. البته شغل اصلی مردم ابیانه کشاورزی و دامپروری است و صنایع دستی از فعالیت‌های جنبی مردم روستا است. در کنار صنایع دستی، خشکبار و محصولات کشاورزی هم از سوغاتی‌های مردم روستا به حساب می‌آید.